Το πολιτικό σύστημα έδειξε να αφήνει πίσω του τις διχαστικές πρακτικές και να γυρίζει σελίδα μετά τις εκλογές της 7ης Ιουλίου. Και αυτή η αλλαγή αποτυπώθηκε σε μια σειρά από κινήσεις υψηλού συμβολισμού όπως ήταν το πνεύμα πολιτικού πολιτισμού που κυριάρχησε στις τελετές παράδοσης – παραλαβής τόσο του Πρωθυπουργικού Γραφείου όσο και των υπουργείων, αλλά και οι 283 ψήφοι με τις οποίες εξελέγη ο νέος Πρόεδρος της Βουλής.

Αξίζει να φανταστεί κανείς πόσο διαφορετικά θα είχε αντιμετωπίσει η χώρα μας την κρίση εάν είχε επιδείξει το ίδιο πνεύμα το πολιτικό μας σύστημα εκείνη την περίοδο. Εάν επιδείκνυε το συναινετικό πνεύμα που επέδειξαν άλλες χώρες που βρέθηκαν στη δίνη της κρίσης όπως η Πορτογαλία ή η Κύπρος. Κι αξίζει να το φανταστεί όχι για να ξαναγράψει μια ιστορία που δεν ξαναγράφεται, αλλά για να αντιληφθεί πως αυτές οι κινήσεις υψηλού συμβολισμού δεν πρέπει να εξαντληθούν στον συμβολισμό τους. Θα πρέπει να υπάρξει ουσιαστική συνέχεια.

Αυτό δεν σημαίνει πως η αντιπολίτευση πρέπει να απεμπολήσει τον ρόλο της, ο οποίος δεν είναι άλλος από αυτόν του ελέγχου της κυβέρνησης. Είναι άλλο όμως ο έλεγχος και άλλο ο μηδενισμός. Είναι άλλη η γόνιμη αντιπολίτευση και η διατήρηση ενός επιπέδου στον δημόσιο διάλογο και άλλο η στείρα αντιπολίτευση, στόχος της οποίας είναι η κοινωνική αναταραχή. Ο τόπος μας έχει ανάγκη την ηρεμία που εξασφαλίζει η συναίνεση. Γιατί με τη συναίνεση εξασφαλίζεται και η πρόοδος.