Προγραμματικές δηλώσεις με το βλέμμα στο μέλλον

Από τον Φεβρουάριο του 2015, όταν ο νεοεκλεγείς τότε πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας αναγιγνώσκοντας στη Βουλή τις προγραμματικές δηλώσεις της πρώτη φορά αριστερής κυβέρνησης διαβεβαίωνε ότι «είμαστε κάθε λέξη από το Σύνταγμα αυτής της χώρας…», κύλησε πολύ νερό στ’ αυλάκι με τα γνωστά επακόλουθα. Τότε ο Ευάγγελος Βενιζέλος είχε σχολιάσει ότι οι προγραμματικές δηλώσεις Τσίπρα έγιναν «με την άνεση της αντιπολίτευσης και όχι με την υπευθυνότητα της κυβέρνησης». Δεν άργησε να επιβεβαιωθεί. Το ταραγμένο πρώτο εξάμηνο, η «υπερήφανη διαπραγμάτευση», το Οχι που έγινε Ναι στο δημοψήφισμα του Ιουλίου του ’15 και το τρίτο Μνημόνιο επισφράγισαν με τον δραματικότερο τρόπο τη «βίαιη ωρίμανση» του ΣΥΡΙΖΑ και την προσχώρησή του στη μνημονιακή πραγματικότητα. Με τις θυσίες των ελλήνων πολιτών η χώρα κατάφερε τον Αύγουστο του 2018 να βγει από τα Μνημόνια, όχι όμως και από την αυστηρή δημοσιονομική επιτήρηση που εξακολουθεί και τις δεσμεύσεις για υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% έως το 2022. Η καθαρή νίκη της ΝΔ και του Κυριάκου Μητσοτάκη στις εκλογές της 7ης Ιουλίου σηματοδοτεί μια νέα φάση στην προσπάθεια ανάκτησης της αξιοπιστίας της ελληνικής οικονομίας και της δομικής ανασυγκρότησής της με επίκεντρο την ανάπτυξη προς όφελος της κοινωνίας μετά την οδυνηρή δεκαετία της κρίσης, τη «χαμένη δεκαετία» που κόστισε τόσα στη χώρα και στους πολίτες της, ιδιαίτερα τις πιο ευάλωτες ομάδες και τους νέους. Με ορόσημο το 2021, έτος συμπλήρωσης δύο αιώνων από την Επανάσταση του 1821, που η κυβέρνηση θέλει να νοηματοδοτήσει την οριστική έξοδο της χώρας από την κρίση και την αλλαγή σελίδας στην πορεία προς το μέλλον, οι προκλήσεις που εγείρονται είναι πολλές και τα διλήμματα που έχουν σωρευθεί αμείλικτα, ενώ οι προσδοκίες που καλλιεργούνται από το κυβερνών κόμμα υψηλές. Αυτά αναμένεται να αποτυπώνονται στις προγραμματικές δηλώσεις του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη για τις κυβερνητικές προτεραιότητες, τους στόχους και τα  χρονοδιαγράμματα υλοποίησής τους ώστε να υπάρχουν σύντομα μετρήσιμα αποτελέσματα. Προγραμματικές δηλώσεις που δεν μοιάζουν με τις προηγούμενες, όχι μόνο για το προφανές – τις διαφορές ως προς το περιεχόμενο -, αλλά και για πέντε συγκεκριμένους λόγους: