Σίκουελ και οικειοποίηση

Οπως ευφυώς αναλύει ο Τζέφρι Ευγενίδης στο βιβλίο του Σενάριο γάμου (Πατάκης), η λογοτεχνική παράδοση του 19ου αιώνα περιστρέφεται σχεδόν αποκλειστικά γύρω από τον πανάρχαιο αυτό θεσμό. Ως ένας από τους τελευταίους μεγάλους εκείνου του αιώνα (αν και καταχωρισμένος ως προπομπός του 20ού), ο Χένρι Τζέιμς καταπιανόταν στο Πορτρέτο μιας κυρίας με τα παντρολογήματα της αμερικανίδας πλούσιας κληρονόμου Ιζαμπελ Αρτσερ, μέχρι την παγίδευσή της στα δίχτυα του σκοτεινού Γκίλμπερτ Οσμοντ και της ερωμένης του, της μαντάμ Μερλ. Ανακαλύπτοντας την πλεκτάνη, η Ιζαμπελ παρέκαμπτε τις λυσσαλέες αντιδράσεις του συζύγου της και δραπέτευε από την Ιταλία για να ξεπροβοδίσει τον βαριά άρρωστο, αγαπημένο της ξάδερφο Ραλφ Τάτσετ στο οικογενειακό κτήμα στην Αγγλία. Σημειωτέον ότι ο «αγγελικός», φιλάσθενος Ραλφ ήταν εκείνος που είχε σχεδιάσει τον αιφνίδιο πλουτισμό της Ιζαμπελ μέσω της κληροδότησης σε αυτήν αξιοσέβαστου μέρους της περιουσίας του πατέρα του προκειμένου να αναπτύξει ανεμπόδιστη από υλικούς καταναγκασμούς το πεπρωμένο της. Το βιβλίο ολοκληρωνόταν με την Ιζαμπελ να έχει μεν κάνει την εξέγερσή της απέναντι στον τυραννικό σύζυγο, αλλά να στέκει διστακτική απέναντι στις επιλογές της. Η επιστροφή στη Ρώμη για ένα πλήρες ξεκαθάρισμα λογαριασμών έμοιαζε με μετωπική αντιμετώπιση του πεπρωμένου και έπαιρνε το πάνω χέρι. Οι ως τα τώρα ατυχίες της Ιζαμπελ υπήρξαν η απάντηση της μοίρας στην υπερβάλλουσα αυταρέσκεια και αυτοπεποίθησή της. Ισως τελικά το κύριο αμάρτημά της να ήταν ένα: ότι ήταν γυναίκα. Καθώς όμως η ύβρις είχε ήδη τιμωρηθεί σχεδόν βάναυσα, τώρα η Ιζαμπελ όφειλε να προχωρήσει με ίδια μέσα.