Η τελευταία γυναίκα

Ναι, αυτή ήταν μάλλον η τελευταία γυναίκα που είχε απομείνει στον πλανήτη. Η ερευνήτρια βιολόγος Σούζαν Ιτον. Μια γυναίκα εξήντα χρόνων με μαύρη ζώνη στο καράτε. Μια γυναίκα που έκανε τζόκινγκ στα κακοτράχαλα. Από πού κι ως πού έκανε τζόκινγκ; Από πού κι ως πού βόλταρε ξένη, ασυνόδευτη, fit και θρασυτάτη; Φαίνεται καθαρά νομίζω για ποιους λόγους της άξιζε να βρει τον πιο τιμωρητικό θάνατο. Επειδή τα βουνά και τα λαγκάδια μας είναι ακόμη αρχαϊκά και αποκρίνονται μόνον στο κάλεσμα του Πανός. Οποιο μπατζάκι, όποιο τριμμένο τζιν, όποια κρητική βράκα και να σηκώσεις, θα δεις από μέσα το τραγοπόδαρο. Κι αν δεν το δεις εσύ, το έχουν ήδη δει και καταμετρήσει οι ειδικοί. Συγκεντρώνομαι στα δυσθεώρητα ποσοστά γυναικείας κακοποίησης που βαραίνουν τη λεβεντογέννα. Για τ’ άλλα σιωπώ. Οχι γιατί φοβάμαι μην κριθώ αντιτουριστική αλλά γιατί περιμένω να μιλήσουν επιτέλους αυτοί που έχουν σκύψει πάνω από το παράδοξο των μικροκοινωνιών αλλά μας δίνουν την αλήθεια τσίκι τσίκι, με το σταγονόμετρο. Μη στάξει η ουρά του γαϊδάρου, του καθ’ ομολογίαν, του youtuber, του Σαολίν, του φερόμενου με πολλά ψυχολογικά προβλήματα. (Βουλωμένο γράμμα διαβάζεις, θα έλεγα, αλλά δεν το λέω).