Η φωτογραφία είναι μνήμη. Ιταλία, φοιτητής, χειμώνας του 1971. Η στρατιωτική δικτατορία στην Ελλάδα σε πλήρη ανάπτυξη. Ο αντιδικτατορικός αγώνας έχει το τίμημά του, αναζητά «καύσιμα», μια λέξη, μια πράξη, κάτι που να χωρέσει την ελπίδα. Πώς και πότε θα τελειώσει το κακό; Δυο χρονιά πριν (28/3/69) είχε έρθει η ηχογραφημένη δήλωση Σεφέρη. Μεταδόθηκε από όλα τα διεθνή μέσα, την κάναμε φέιγ βολάν. Ηταν η μεγαλύτερη ανάσα για όσους πίστευαν στην πρωτοπορία του πνεύματος και την εκδήλωσή της σε καιρούς δίσεκτους. «Αυτή η ανωμαλία πρέπει να σταματήσει, είναι εθνική επιταγή». Μετά ήρθε ο θάνατος του ποιητή (20/9/71) και η κηδεία του που μετατράπηκε σε μια αυθόρμητη πάνδημη αντιδικτατορική διαδήλωση. Ο Γιώργος Σεφέρης, κι όχι μόνο για το Νομπέλ, πέρασε όρθιος στην αιωνιότητα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή