«Για σας είναι ένας χρόνος, για εμάς είναι μια μέρα»… Ηταν η φράση προς τις κάμερες συγγενούς θυμάτων της πυρκαγιάς στο Μάτι, στο μνημόσυνο για τους 102 νεκρούς που έγινε προχθές. Ενα μνημόσυνο που έτριψε στα μούτρα μας την ουσιαστική διάσταση του πένθους. Πολύ μακριά από τα «δεν ξεχνώ» και τα «σαν σήμερα» των σόσιαλ μίντια. Στα τηλεοπτικά πλάνα είδα πολλούς ανθρώπους να κλαίνε με αναφιλητά. Χωρίς μαύρα γυαλιά. Από ποιον να κρύψουν το κλάμα τους; Και γιατί; Είδα και άλλους με μακριά γένια. Κάτι που λέει ότι πριν από έναν χρόνο και μια μέρα θα ήταν φρεσκοξυρισμένοι. Η καταφυγή σε έθιμα αιώνων παρέχει μια ψευδαίσθηση ανακούφισης, σαν επιστροφή στον πυρήνα μας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή