Προς αλλαγή οικονομικού μοντέλου

Οι προγραμματικές δηλώσεις της νέας κυβέρνησης υπηρετούν τη φλόγα των νέων ανθρώπων της χώρας να φύγουν μπροστά, αλλάζοντας το οικονομικό μοντέλο που κυριάρχησε μετά τη μεταπολίτευση. Η Ελλάδα είχε μεταπολεμικά σαν βασικό επιχειρηματικό της χαρακτηριστικό τη δημιουργία που προερχόταν από οικογενειακές ή/και μικρομεσαίες επιχειρήσεις, που στηρίζονταν εν πολλοίς στις προσωπικές σχέσεις επιχειρηματιών και εργαζομένων. Θυμάμαι τον πεθερό μου, που από εξαιρετικά επιτυχημένος ιδιώτης χειρουργός μετατράπηκε ενσυνείδητα στα πενήντα του σε έναν καινοτόμο εξωστρεφή επιχειρηματία και με άλλους επαρχιώτες γιατρούς, μηχανικούς, αγρότες, δικηγόρους (στη Λάρισα παρακαλώ) ξεκίνησαν μια από τις πιο πετυχημένες βιομηχανίες παραγωγής προϊόντων αλουμινίου, που και σήμερα, υπό νέα ιδιοκτησία, δίνει δουλειά σε εκατοντάδες εργαζόμενους και συμμετέχει δραστήρια στις εξαγωγές της χώρας. Η επιχειρηματική νοοτροπία αυτών των πολιτών της μεσαίας τάξης ήταν εντελώς διαφορετική από την πλειοψηφία των συμπολιτών τους και βέβαια από τη σημερινή: δεν αρέσκονταν στην εύκολη επένδυση των αποταμιεύσεών τους στην αγορά γης ή κατοικίας (ιδιαίτερα θερινής) αλλά στη δημιουργική παραγωγικότητα που έδινε δουλειές σε πολλούς νέους ανθρώπους και κατέληγε σε απτά προϊόντα, διεθνώς ανταγωνιστικά. Αυτοί οι δημιουργικοί Ελληνες δεν ενδιαφέρονταν να βολέψουν τα παιδιά τους στο Δημόσιο αλλά να τα μάθουν να μη φοβούνται τις επαγγελματικές προκλήσεις, να νιώθουν τη χαρά της δημιουργίας, να παίρνουν ρίσκα.