Οι πρώτες τρεις εβδομάδες της νέας κυβέρνησης έχουν γεμίσει με ειδήσεις, από φιλικά της ΜΜΕ, προετοιμασμένων και άριστων δράσεων μεταρρύθμισης του κράτους και προσέλκυσης επενδύσεων.

Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Παρότι έχουν πέσει πολλοί τόνοι επικοινωνιακής χρυσόσκονης, πολλά περιστατικά θαμπώνουν την «πετυχημένη» εικόνα. Και «ο βασιλιάς φαίνεται πραγματικά γυμνός».

Η κορυφαία απόδειξη των μέσων πολιτικής εξαπάτησης που χρησιμοποιεί είναι το Μακεδονικό και η Συνθήκη των Πρεσπών.

Γιατί τι άλλο, εκτός από πολιτική εξαπάτηση, αποτελεί η σύγκριση των προεκλογικών θέσεων της ΝΔ για το θέμα με τη συμμετοχή όλων των στελεχών στα συλλαλητήρια, με τις επιλογές των κυρίων Μαυρωτά ως ΓΓ Αθλητισμού και του κ. Σχοινά ως επιτρόπου στην ΕΕ (!), οι οποίοι ρητώς και δημοσίως έχουν τοποθετηθεί υπέρ της Συμφωνίας.

Η μεθοδευμένη επικοινωνιακά εξαπάτηση επιβεβαιώθηκε με την πρωτοφανή επιλογή να λογοκριθεί η συνομιλία μεταξύ της Τερέζα Μέι και του Κυριάκου Μητσοτάκη, που μας εξέθεσε και διπλωματικά, αλλά και με την προσπάθεια παραποίησης των δημόσιων καταγεγραμμένων δηλώσεων των υπουργών κ. Παναγιωτόπουλου και Βαρβιτσιώτη στο πλαίσιο του συνεδρίου Economist.

Μήπως δεν είναι εξαπάτηση η παρουσίαση και ο σφετερισμός από υπουργούς (Θεοδωρικάκος, Βρούτσης) του επιτεύγματος της προηγούμενης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, να εξασφαλίσει το δικαίωμα συμμετοχής 155.000 παιδιών στους παιδικούς σταθμούς; Πόσο πολιτικά τυχοδιώκτης μπορεί να είσαι για να παρουσιάζεις κάτι που έχει ανακοινωθεί από την προηγούμενη κυβέρνηση;

Μήπως δεν είναι πολιτική εξαπάτηση η «ίδρυση του επιτελικού κράτους» καταργώντας ουσιαστικά Γενικές και Ειδικές Γραμματείες και διορίζοντας κομματικά στελέχη, παραβιάζοντας τον νόμο που υποχρέωνε σε αξιοκρατική και διαφανή επιλογή γενικών γραμματέων και δημιουργίας Μητρώου Στελεχών από τον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, που είχε θεσπίσει και ξεκινήσει να εφαρμόζει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ;

Και πόσο δημοκρατικό και ευρωπαϊκό είναι ο πρώτοι νόμοι της κυβέρνησης Μητσοτάκη να μην εφαρμόζουν την υποχρεωτική ανάρτηση και διαβούλευση του νόμου με τους φορείς και την κοινωνία (opengov.gr), έστω και για πέντε μέρες; Καμία Διαύγεια και Διαφάνεια πλέον;

Τελικά φαίνεται ότι η επίκληση των μεταρρυθμίσεων και η «επιστροφή στην κανονικότητα» είναι το κάλυμμα, το προσωπείο μιας μεγάλης αντιδημοκρατικής και ακροδεξιάς παρέμβασης στο κράτος, στη δημόσια περιουσία και στα δημόσια πράγματα.

Με ποιο στόχο άραγε; Μα είναι απλό: το κρεσέντο καταστροφολογίας στη ΔΕΗ έχει ως στόχο την ιδιωτικοποίηση του Δικτύου Διανομής (ΔΕΔΔΗΕ), ενός φυσικού μονοπωλίου και την αύξηση της τιμής του ρεύματος χωρίς νέες επενδύσεις. Ετσι εύκολα ξέχασαν και την κλιματική αλλαγή και την παραγωγική ανασυγκρότηση.

Το ίδιο σχεδιάζεται και στα απορρίμματα. Υποτίμηση της ανακύκλωσης και της κυκλικής οικονομίας, εφαρμογή των ΣΔΙΤ, ακόμα και εκεί που είχε εξασφαλιστεί η ευρωπαϊκή χρηματοδότηση σε ιδιώτη, με μεταφορά του κόστους στον πολίτη.

Εκεί όμως που ξεπερνά τα όρια ο νεοφιλελευθερισμός είναι στη συνάντησή του με τη ρεβανσιστική Δεξιά. Η πρόταση άρσης ασυλίας του πρώην αναπληρωτή υπουργού Υγείας, Παύλου Πολάκη, αποτελεί πολιτική δίωξη και ξεκάθαρη παραβίαση του Συντάγματος, δεν του επιτρέπει να κριθεί για παράπτωμα κατά την άσκηση των υπουργικών του καθηκόντων και δυναμιτίζει την κοινοβουλευτική διαδικασία. Παρά τη δημοκρατική στάση του ΣΥΡΙΖΑ κατά την εκλογή Προέδρου της Βουλής.

Αυτό είναι το κλίμα συναίνεσης του κυρίου Μητσοτάκη; Ταχύτατα προς τα πίσω οδηγούν τα ίχνη των πρώτων τριών εβδομάδων.

Ο Σωκράτης Φάμελλος είναι βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Β’ Θεσσαλονίκης και τομεάρχης Ενέργειας