Πώς ηρέμησε το εκκρεμές του πολιτικού χρόνου

Η συμπύκνωση του πολιτικού χρόνου υπήρξε ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της εποχής της χρεοκοπίας. Δύο υπήρξαν οι κύριες εκφάνσεις της: οι δραματικά επιταχυνόμενες απρόβλεπτες εξελίξεις κάθε φορά που φούσκωνε η κρίση και οι συγκριτικά βραχύβιες κυβερνήσεις της πρώτης περιόδου της πτώχευσης, από το 2009 μέχρι το 2012. Οχι, το 2009 δεν είναι λάθος: μπορεί η Ελλάδα να τέθηκε υπό διεθνή οικονομικό έλεγχο με τις συμφωνίες της κυβέρνησης Παπανδρέου με τους δανειστές το 2010, όμως η κρίση «κατάπιε» την πρώτη από τις κυβερνήσεις πριν καν ξεσπάσει: οι πρόωρες εκλογές του 2009 έγιναν από την κυβέρνηση Καραμανλή ακριβώς ενόψει της επερχόμενης οικονομικής κατάρρευσης. Η τότε κυβέρνηση πρότεινε την ανάγκη κάποιων πολύ ελαφρών, συγκριτικά, μέτρων που άπαντες γνώριζαν ότι δεν θα μπορούσαν έτσι κι αλλιώς να αναχαιτίσουν εκείνο που ερχόταν. Εξίσου άπαντες γνώριζαν, πολλοί δε με ανακούφιση που δεν είχε ακόμα «σκάσει» η καταστροφή, ότι οι εκλογές ήταν χαμένες για την κυβέρνηση ήδη από τη στιγμή που προκηρύχθηκαν. Η κλεψύδρα του πολιτικού χρόνου είχε αρχίσει να συμπιέζεται με τρόπο που η Ελλάδα είχε να δει από τα μετεμφυλιακά χρόνια αλλά, κυρίως, από την εποχή της προηγούμενης πτώχευσης 1932-1936. Και, παρά τις πρόδηλες διαφορές, όποιος είχε μελετήσει εκείνη την περίοδο και τις εξελίξεις της, ήταν σε θέση να αντιληφθεί από πολύ νωρίς τι θα επακολουθούσε…