Για 45 χρόνια κατοικώ, τέσσερις μήνες τον χρόνο (καλοκαίρι, Χριστούγεννα, Πάσχα, αλλά και Σαββατοκύριακα), στον Μαραθώνα, στην ιστορική κωμόπολη, όχι στην παραλία. Ετυχε να με βρουν εκεί χαρούμενα, ευτυχή, αλλά και δυσάρεστα και τρομερά γεγονότα της ζωής του τόπου. Από εκεί έφυγα για το άγνωστο, όταν έμαθα τυχαία, ημέρα γενεθλίων της κόρης μου, ότι στα 37 στρατευόμουν στην τραγικά γελοία εκείνη επιστράτευση του 1974. Εκεί έμαθα τον θάνατο του Παναγούλη που τον είχα σπουδαστή σε φροντιστήριο για το Πολυτεχνείο (ιδιοφυής σπουδαστής). Εκεί, σε προσωπικό επίπεδο, είδα την αείμνηστη γυναίκα μου να καταρρέει και να οδεύει προς το μεγάλο σκοτάδι. Εκεί μετέφρασα, στην άνεση της ηρεμίας του τόπου, της ευγένειας των γειτόνων και των αδειών από την επαγγελματική μου ζωή, τουλάχιστον 20 τραγωδίες και κωμωδίες, καλοκαίρια και Πασχαλιές.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή