Ο Ευριπίδης της Κομεντί Φρανσέζ στις λάσπες

Ας το πάρει το ποτάμι, όσο νωρίς κι αν είναι: η παράσταση «Ηλέκτρα / Ορέστης», σε σκηνοθεσία Ιβο βαν Χόβε, στο αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, κέρδισε το κοινό και βάζει υποψηφιότητα ως μία από τις δυνατές στιγμές των τελευταίων ετών. Η «ανατρεπτικότητα» του σκηνοθέτη – σταρ και ο «γυμνασμένος» θίασος της Κομεντί Φρανσέζ απέσπασαν το παρατεταμένο χειροκρότημα, αλλά πιθανότατα για λόγους που δεν περίμενε ή ψυχανεμιζόταν κανείς. Κι αυτό επειδή η παράσταση ίσως άρεσε όχι επειδή ήταν ανατρεπτική, αλλά… συμβατική. Ο Ιβο βαν Χόβε υπηρέτησε σαφέστατα από την αρχή ως το τέλος την αντίληψή του για τους τρεις νέους – Ηλέκτρα, Ορέστης, Πυλάδης – που φτάνουν στη ριζοσπαστικοποίηση και στην ανεξέλεγκτη βία. Ο βέλγος δημιουργός συνδύασε την τεχνογνωσία που έχει κατακτήσει στο Tonnelgroep του Αμστερνταμ με τους ερμηνευτικούς κώδικες της Κομεντί Φρανσέζ, σε μια ευρηματική χημεία. Μέσα από το «μοντάζ» των δύο τραγωδιών (αναπόφευκτες οι παρεμβάσεις ώστε τα δύο έργα να αποκτήσουν τη μορφή ενός) σκηνοθέτης και θίασος έδειξαν τις μεταπτώσεις των ηρώων – η μοναχική Ηλέκτρα (Σιλιάν Μπραΐμ) που γίνεται πολεμίστρια, ο ταραγμένος Ορέστης (Κριστόφ Μοντενέζ) που γίνεται εκδικητής -, την οργή τους και την αμφιβολία τους απέναντι στη ζωή – ο «ενισχυμένος» δραματουργικά Πυλάδης (Λοΐκ Κορμπερί), που αν και έχει εξασφαλίσει πλούσια ζωή τη «θυσιάζει» υπέρ του φίλου του.