Ολοι οι νόμοι έχουν μια ratio, έναν λόγο για τον οποίο θεσπίστηκαν, ένα τέλος (σκοπό) που εξυπηρετούν. Αυτό που δεν έχουν όλοι οι νόμοι είναι το συναισθηματικό φορτίο που φέρει το πανεπιστημιακό άσυλο, ο συμβολισμός που κουβαλά και η οφθαλμοφανής διάσταση φαντασιακής θέσμισης που το χαρακτηρίζει – δηλαδή, η εν πολλοίς αυθαίρετη νοηματοδότηση του πανεπιστημιακού ασύλου με ένα τέλος διαφορετικό από την αυθεντική ratio του, που είναι η προστασία της ακαδημαϊκής ελευθερίας και, συναφώς, της διδασκαλίας και έρευνας, της ελεύθερης διακίνησης ακαδημαϊκών ιδεών και θέσεων, αξίες που προστατεύονται σε ένα γενικότερο επίπεδο και από την εννοιολογικά ευρύτερη ελευθερία έκφρασης.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή