Η χώρα έχει, ως φαίνεται, επιστρέψει σε μια κανονικότητα, όσο δύσκολο κι αν είναι να ορίσει κάποιος την κανονικότητα σήμερα, τόσο για την Ελλάδα όσο και για την Ευρώπη ή και τον κόσμο ευρύτερα. (Ποιο αλήθεια είναι το πρότυπο της «κανονικής» χώρας – μέλους της Ευρωπαϊκής Ενωσης σήμερα με τα όσα συμβαίνουν σε Ιταλία, ΗΒ, χώρες πρώην Αν. Ευρώπης ή ακόμη σε Γερμανία και άλλες, και με ηγέτες στην εξουσία όπως οι Μ. Σαλβίνι, Μπ. Τζόνσον, Β. Ορμπαν κ.ά.;) Εστω. Επιστροφή στην κανονικότητα δεν σημαίνει βέβαια επιστροφή στην προ κρίσης κατάσταση, η οποία εξέθρεψε την κρίση. Σημαίνει το πέρασμα σε μια νέα ισορροπία, πιο σύνθετη, δημοκρατικής σταθερότητας, προβλεπτικότητας και εφαρμογής διάφανων κανόνων και διαδικασιών που επιτρέπουν στη χώρα να προωθεί κεντρικούς στρατηγικούς στόχους, όπως αυτοί της εμβάθυνσης της δημοκρατίας, ευημερίας, ανάπτυξης, κοινωνικής δικαιοσύνης, αλλά και ταυτόχρονα να λειτουργεί σύμφωνα με τους γενικά αποδεκτούς καταστατικούς κανόνες της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Από την άποψη αυτή το πολιτικό σύστημα αλλά και η κοινωνία εμφανίζονται να έχουν καταγράψει βήματα ανάπτυξης, ωρίμασης, προόδου. Και αυτό θα μπορούσε να υποστηριχθεί ότι είναι το αποτέλεσμα της δεκαετούς κρίσης. Οι κατά κάποιο τρόπο ευεργετικές συνέπειες της πολύπλευρης κρίσης.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ