Εδώ και χρόνια, ως πλέον πιθανή προοπτική του Κυπριακού προέβαλλε η «μη λύση», δηλαδή η διαιώνιση της παρούσας καταστάσεως. Η Τουρκία θεωρούσε ότι με την εισβολή του 1974 και την κατοχή του 37% του εδάφους του νησιού είχε λύσει κατ’ ουσίαν το Κυπριακό. Η συμμετοχή στις διαπραγματεύσεις ήταν σε γενικές γραμμές προσχηματική. Μοναδική εξαίρεση ήταν η περίοδος του Σχεδίου Ανάν. Η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ απειλούσε να ανατρέψει την υπέρ της Τουρκίας κατάσταση στο Κυπριακό. Ο Ερντογάν υποχρεώθηκε να διαπραγματευθεί. Η μεθόδευση γύρω από το Σχέδιο Ανάν, τα νήματα του οποίου κινούσαν Βρετανοί και Αμερικανοί, διασφάλιζε ότι η στάση του ήταν ασφαλής. Είτε οι Ελληνοκύπριοι θα αποδέχονταν ένα εξαιρετικά ευνοϊκό για την Τουρκία σχέδιο είτε θα έφεραν το βάρος της απορρίψεώς του. Συνέβη το δεύτερο. Εκτοτε η Τουρκία συνέχισε να προκρίνει ως «λύση» τη «μη λύση».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή