Υποστήριξα σε προηγούμενο σημείωμά μου (29/7) ότι το πανεπιστημιακό άσυλο εμποδίζει, αντί να προστατεύει, την ακαδημαϊκή ελευθερία, ότι στερείται αποτελεσματικότητας και, εν πολλοίς, χρησιμότητας, αλλά και ότι μετατράπηκε ουσιαστικά σε ένα άβατο που εμποδίζει τις κρατικές αρχές να ανταποκριθούν στην υποχρέωσή τους να προστατεύσουν αποτελεσματικά θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα. Θα μπορούσε αυτό να είχε αποτραπεί; Η απάντηση είναι σε μεγάλο βαθμό θετική. Μέσα αποφυγής και περιορισμού της καταστρατήγησης του αυθεντικού σκοπού του ασύλου υφίστανται. Δυστυχώς, δεν χρησιμοποιήθηκαν αποτελεσματικά και συστηματικά.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή