«Και μου λέει Κουκάκι. “Κουκάκι;” της λέω κι εγώ! Την είχα, βλέπεις, δει καλοντυμένη και είπα, ε, θα “χτυπήσω” καμιά Βούλα… καμιά Βουλιαγμένη…». Ο ταξιτζής κουνούσε το κεφάλι του απογοητευμένος. «Τι να πεις…» συνέχισε λες και έφταιγε η κυρία που πήγαινε σπίτι της. Μα τι είχε γίνει; Ο ταξιτζής είχε πάρει την κούρσα που μου περιέγραφε από το Σύνταγμα και επειδή η πελάτισσα φορούσε «καλά ρούχα», γούνα, μπότες, καπέλο, ποιος ξέρει τι άλλο, θεώρησε ο «καψερός» ότι θα ‘βγαζε καλό μεροκάματο. Αλλά η κυρία είχε ζητήσει Κουκάκι, μια ανάσα από το Σύνταγμα. Η μίνιμουμ κούρσα. Μάπα το καρπούζι.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή