Ας πάμε σήμερα να κατοπτεύσουμε ένα απ’ τα παράδοξα της Μεταπολίτευσης και του πολιτικού συστήματος. Η Νίκη Κεραμέως είναι η 29η υπουργός Παιδείας σε 44 έτη Μεταπολίτευσης. Από αυτό και μόνο συμπεραίνουμε πως περίπου ανά ενάμιση χρόνο, έχουμε και άλλον υπουργό! Και το ακόμη πιο παράδοξο, πως ακόμη και επί ημερών της ίδιας κυβέρνησης, το πολιτικό πρόσωπο που κατέχει  το χαρτοφυλάκιο δεν παραμένει σταθερό. Πρόσφατο παράδειγμα, αυτό της συριζαϊκής διακυβέρνησης, όπου σε τέσσερα και κάτι έτη είχαμε τρεις υπουργούς (Αριστείδη Μπαλτά, Νικόλαο Φίλη και Κώστα Γαβρόγλου). Πολύ περισσότερο που ακόμη και εντός της ίδιας κυβέρνησης ο σχεδιασμός του υπουργείου αλλάζει – συχνά στα πάντα και όχι μόνο στο πολιτικό προσωπικό που το στελεχώνει. Κι όμως, η Παιδεία σε όλες τις βαθμίδες της δεν είναι ένα διαρκές δοκιμαστήριο ή πλαίσιο ανατροπών και αλλαγών. Αποτελεί την προμετωπίδα της χώρας, τον επιταχυντή της προόδου της και του μέλλοντός της. Οι συνεχείς αλλαγές επίσης, που συχνά γίνονται χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τις ανάγκες της αγοράς ή την κάθε φορά δυναμική της οικονομίας – που επίσης μεταβάλλεται ως μέγεθος -, βάζουν σε δοκιμασία τα νέα παιδιά. Πόσες φορές αλήθεια δεν έχουμε δει να αλλάζει ο τρόπος εισαγωγής στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση και πόσες φορές δεν έχουμε δει να αλλάζει ο πυρήνας της διδασκαλίας στη Δευτεροβάθμια; Συχνά θραυσματικές αλλαγές, που δεν εκπονούνται κατόπιν διαβούλευσης με τους ενδιαφερομένους ή την κοινότητα των δασκάλων και των ακαδημαϊκών. Η υπουργός σήμερα είναι νέα και ορεξάτη για μεταρρύθμιση – με περιεχόμενο και όχι κενού νοήματος. Ας λάβει τα παραπάνω υπόψη της.