Είναι, λέει, τα «μικρά». Εκείνα που δεν απαριθμούνται στις στρατηγικές και περισσεύουν από τους μεγαλόπνοους σχεδιασμούς. Η ακριβής και συχνή έλευση του συρμού στο μετρό της πρωτεύουσας. Η πρόσβαση στη γιγαντοοθόνη μιας καφετέριας χωρίς τη διέλευση από ντουμάνια καπνού. Η τήρηση του κώδικα οδικής κυκλοφορίας τόσο από τον οδηγό όσο και από τον συνοδηγό του. Οχι, δεν πρόκειται για την ουτοπική αντιγραφή της ελβετικής νιρβάνας στην ελληνική πραγματικότητα. Και οι τομές που επιχειρούνται φαίνονται «μικρές» επειδή εφαρμόζονται στο πλέον αχαρτογράφητο τμήμα της πολιτικής: την καθημερινότητα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή