Οι πρόσφατες καταστροφικές φωτιές στη Σιβηρία, σύμφωνα με το ρεπορτάζ, σε έκταση που ισοδυναμεί περίπου με το μέγεθος της επικράτειας του Βελγίου, προβληματίζουν μα και κρούουν τον νέο κώδωνα του κινδύνου, παράλληλα με τις διαρκείς μεταβολές του κλίματος σε παγκόσμια κλίμακα. Και εδώ τίθενται νέα ζητήματα. Η αντιμετώπιση των νέων καταστροφών που ξεδιπλώνονται έχει πια παγκόσμια διάσταση. Μπορεί για παράδειγμα να ασκείται κριτική στη ρωσική κυβέρνηση και τις εκεί Αρχές για παροιμιώδη απραξία στην καταστροφή της Σιβηρίας, το θέμα όμως είναι βαθύτερο.

Το επείγον επίδικο είναι η διεθνής και συνδυαστική αντιμετώπιση των φυσικών καταστροφών μέσα από μια νέα «Διεθνή του Περιβάλλοντος». Εδώ δεν επιβάλλεται μόνο μια νέου τύπου και εκσυγχρονισμένη πολιτική προστασία που θα ξεκινάει από τους δήμους και θα καταλήγει σε κεντρικά σχέδια των εκάστοτε κυβερνήσεων. Εδώ είμαστε πια υποχρεωμένοι διεθνώς για ένα πιο συντονισμένο κέντρο σε πλανητικό επίπεδο με επιστράτευση όλων των φορέων. Πολύ περισσότερο, απαιτείται μια νέα παγκόσμια συνείδηση που θα αφομοιώνει πως οι νέοι ασύμμετροι κίνδυνοι είναι εδώ, δεν καραδοκούν απλώς, και απαιτείται σοβαρότητα στη διαχείριση των νέων κρίσεων.

Η κλιματική αλλαγή από την άλλη, δεν είναι ένας γενικόλογος όρος που συχνά χρησιμοποιούν όψιμοι πολιτικοί πράσινων ανησυχιών, αλλά μια συντελεσμένη νέα πραγματικότητα με αδιανόητες επιπτώσεις στη γη και τη ζωή μας. Καθόλου τυχαία, κορυφαίοι επιστήμονες προβλέπουν σε βραχύ χρόνο ακόμη και μετακινήσεις πληθυσμών λόγω κλίματος ή καταστροφών, αλλά και μεταλλαγή των μεγάλων αστικών κέντρων. Μια νέα εγρήγορση και ένα νέο κεντρικό σχέδιο επείγουν για τον πολίτη, τις κυβερνήσεις και τον πλανήτη. Αν θέλουμε να συζητούμε για ποιότητα ζωής.