Βιου μάστερ

Αφορμή ήταν το βιου μάστερ μου που ανακάλυψα στον πάτο μιας κούτας. Από αυτές που υπάρχουν σε κάθε σπίτι, γράφουν απέξω «διάφορα» και μεταφέρονται κλειστές από μετακόμιση σε ανακαίνιση. Οι μεγαλύτεροι ξέρουν περί τίνος πρόκειται, οι νεότεροι ας γκουγκλάρουν να δουν τι ακριβώς ήταν αυτός ο μίνι προτζέκτορας για τα (παιδικά) μάτια μας μόνο. Γιατί, άραγε, να το είχα κρατήσει; Ως τεκμήριο νοσταλγίας μάλλον. Πότε να ήταν το τελευταίο καλοκαίρι που το χρησιμοποίησα; Γιατί, σίγουρα, καλοκαίρι ήταν. Τα μεσημέρια που η μάνα μου με έβαζε με το ζόρι να κοιμηθώ, οι εικόνες του  – τοπία του εξωτερικού κυρίως – ήταν σαν βουτιά στη φαντασία μου. Εκείνο το τελευταίο καλοκαίρι του βιου μάστερ μου λοιπόν ήταν και το τελευταίο καλοκαίρι της παιδικής μου ηλικίας. Εκείνο το καλοκαίρι που κανένας δεν ξέρει ότι είναι το τελευταίο του ως παιδί. Ετσι όπως το έχει περιγράψει ο Ρομπ Ρέινερ, σε σενάριο Στίβεν Κινγκ, στην ταινία «Στάσου πλάι μου».