Χαμόγελα στην κόλαση

Η ασπρόμαυρη φωτογραφία θα μπορούσε να γράφει στην πίσω πλευρά απλά ένα μέρος και μια ημερομηνία, όπως συνηθιζόταν παλιότερα. «Μέθανα 1955», «Αιδηψός 1962», «Αϊ-Γιάννης 1970». Εστω κι αν δεν υπάρχει θάλασσα ή δεν παραπέμπει σε ελληνικό τοπίο. Παραπέμπει όμως σε καλοκαίρι, ξεγνοιασιά, διακοπές. Εξι φίλοι, έξι εικοσάρηδες νεαροί πάνε στην εξοχή για λίγες ημέρες να χαρούν, να μιλήσουν για τα σχέδιά τους, να κυνηγήσουν κάποιες εμπειρίες. Αν ήταν έγχρωμη η φωτογραφία, αυτά τα έξι παιδιά θα νομίζαμε πως είναι της σημερινής εποχής και ενδεχομένως κάνουν κάμπινγκ. Και πως ένα πρωινό, μετά το ξενύχτι και το μεθύσι της προηγούμενης νύχτας, ξυπνάνε, πάνε σε ένα μικρό ποτάμι, σε ένα ρυάκι, και πλένονται. Σε ένα ρυάκι που κυλά ήρεμα μέσα από ένα λιβάδι με μαργαρίτες. Ή μήπως όχι; Μήπως είναι φοιτητές έπειτα από εξεταστική; Ή εργάτες σε κάποια βιομηχανία ή βιοτεχνία, που σε κάποια ανάπαυλα κάνουν ένα μικρό περίπατο για να δροσιστούν;