Το έχουμε σχεδόν συνηθίσει. Ακούμε για ένα μακελειό σε μια πολιτεία της Αμερικής κι ύστερα για ένα δεύτερο και κουνάμε το κεφάλι μας λέγοντας ότι αυτή η χώρα ήταν πάντοτε βίαιη. Αλλά κάνουμε λάθος. Το πρόβλημα με την Αμερική είναι ότι έχει πάρα πολλά όπλα: οι Αμερικανοί αποτελούν το 4,4% του παγκόσμιου πληθυσμού και κατέχουν το 42% του συνολικού αριθμού όπλων. Οι πιθανότητες να πέσει θύμα ληστείας ένας Νεοϋορκέζος και ένας Λονδρέζος είναι ίδιες. Αλλά ο πρώτος κινδυνεύει 54 φορές περισσότερο να χάσει τη ζωή του.

Κανείς πρόεδρος και κανένα Κογκρέσο δεν μπόρεσαν να λύσουν αυτό το πρόβλημα: το λόμπι των όπλων είναι πανίσχυρο. Η παράνοια αυτή έφτασε όμως στο αποκορύφωμά της με τον σημερινό πρόεδρο, ο οποίος όχι μόνο ενθαρρύνει την κατοχή και χρήση όπλων, αλλά καλλιεργεί συνειδητά και μια ρητορική  του μίσους που έχει μεγάλη απήχηση στους νέους, λευκούς εθνικιστές.

Γιατί πρέπει να το ξεκαθαρίσουμε: τα περισσότερα από τα μαζικά εγκλήματα στις Ηνωμένες Πολιτείες δεν διαπράττονται από «εισβολείς» ή «βιαστές», όπως αποκαλεί ο πρόεδρος Τραμπ τους μεξικανούς ή μουσουλμάνους μετανάστες, αλλά από ντόπιους ρατσιστές που εμπνέονται από αυτά τα κηρύγματα και θέλουν να απαλλάξουν τη χώρα τους από αυτά τα «παράσιτα». Ο δολοφόνος του Ελ Πάσο εμφανίζεται σε μια φωτογραφία να σχηματίζει το όνομα του Τραμπ με όπλα!

Το έχουμε επισημάνει και σε άλλες, πιο οικείες, περιστάσεις: οι λέξεις είναι επικίνδυνες. Οι λέξεις σκοτώνουν. Κι αν οι φυσικοί αυτουργοί καταλήγουν στη φυλακή, οι ηθικοί αυτουργοί προετοιμάζουν τους επόμενους.