Από την ποίηση στον Φρόιντ

ριν από 20 χρόνια σ’ αυτόν εδώ τον χώρο τής επί 50 σχεδόν ετών επικοινωνίας μου με το κοινό, επ’ ευκαιρία μιας παράστασης στην Αθήνα του «Ονείρου καλοκαιρινής νύχτας» του Σαίξπηρ, είχα γράψει ως πρόλογο και ανάλυση του αριστουργήματος του μεγάλου ποιητή ένα κείμενο που το θεωρείς ένα από τα σημαντικότερα αυτής της μακραίωνης θητείας στον κριτικό λόγο. Τώρα που το έργο παίζεται και περιοδεύει στην Ελλάδα, οι παραγωγοί, οι ρέκτες αδελφοί Τάγαρη, και οι συντελεστές της παράστασης μού έκαναν την τιμή να δημοσιεύσουν αυτό το κείμενο στο πρόγραμμα της παράστασης. Ετσι, αφού θεωρώ εκείνο το πόνημα από τις απόπειρές μου να διεισδύσω στο πνεύμα του μεγάλου βάρδου, βρίσκομαι σε αδυναμία να αναπτύξω άλλες, φιλοδοξώντας να μην προδώσω τις παλιές σκέψεις σε μια παράσταση που δεν προσβάλλει και δεν συσκοτίζει το μεγάλο κατόρθωμα του ποιητή. Θυμίζω εδώ ότι ο Σαίξπηρ έχει ειπωθεί πως έχει δημιουργήσει τόσους ανθρώπους που έρχεται δεύτερος μετά τον Θεό!