Η κρεμάλα με άλλο όνομα

Ηταν οι μήνες του εμπρησμού. Από τον Φεβρουάριο του 2018, όταν η καμπάνια με τον κωδικό «Novartis» βγήκε στα μανταλάκια, μέχρι που ξεφούσκωσε σαν χιλιοπαιγμένος τίτλος σε χιλιοπαιγμένο πρωτοσέλιδο. Από χθες η αρχειοθέτηση του «φακέλου Σαμαρά» εντάσσεται στο χρονικό μιας προαναγγελθείσης αποτυχίας. Και απέχει ήδη μερικά έτη φωτός από το ιδρυτικό πλάνο της καμπάνιας. «Eίναι το μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως του ελληνικού κράτους» έλεγε τότε ο πρώην αναπληρωτής υπουργός Δικαιοσύνης, Δημήτρης Παπαγγελόπουλος, στο κατώφλι του Μαξίμου. Η οδηγία με την οποία η άχαστη κυβέρνηση θα επέφερε το καταλυτικό άπερκατ στο παλιό σύστημα. Ο πολιορκητικός κριός με τον οποίο ο πολακισμός θα διεκδικούσε τα δίκια του και θα έπαιρνε κεφάλι στις δημοσκοπήσεις. Κι ύστερα, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος επισκέφτηκε τον Αρειο Πάγο «για ενημέρωση». Κι ύστερα, ο Παύλος Πολάκης κλιμάκωσε τις τοξικές αναρτήσεις ψάχνοντας «σπίρτο κι υλικό για εμπρησμό», με την άδεια του Κώστα Τριπολίτη. Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ βρήκαν καινούριο λόγο ύπαρξης στα πρωινάδικα και τα ξενυχτάδικα αναμένοντας το θαύμα. Είχε βρεθεί το νέο θέαμα για το κομματικό Κολοσσαίο, ύστερα από τις κατασκευασμένες αρένες με τους δημοσιογράφους. Το σενάριο έπρεπε να είναι απλό. Να μην απέχει κατ’ ανάγκη από τις καλύτερες σαπουνόπερες. Σκοτεινές δυνάμεις, με άκρες στις τέσσερις γωνιές του ορίζοντα και τροχήλατα βαλιτσάκια που μπαινόβγαιναν στο Μαξίμου μέρα μεσημέρι, είχαν βάλει στόχο τον ευαίσθητο «χώρο του φαρμάκου» (sic). Απροσδιόριστες ελίτ, που λυμαίνονταν το ελληνικό κράτος, συνεργάζονταν με απροσδιόριστους υπαλληλίσκους για να βάλουν χρήματα σε απροσδιόριστους τραπεζικούς λογαριασμούς. Ποια ψυχή, αγαπητοί τηλεθεατές, θα μπορούσε να μείνει ασυγκίνητη στο άκουσμα αυτής της διαχρονικής, υπερπόντιας και πολυεθνικής πλεκτάνης; Η eminence grise, το καλολαδωμένο αμορτισέρ του συστήματος, είχε ανακαλύψει τον τρόπο για να «βάλει στη φυλακή ορισμένους» – αλλιώς πώς θα κέρδιζε τις εκλογές, κατά το θέλημα ενός από τους αρχικελευστές;