Ηταν τότε που μία σύγχρονη και απομαγεμένη κοινωνία παλινδρομούσε συλλογικά στη μαγεία. Οπότε η χώρα κατατρυχόταν από νηπιακές φαντασιώσεις, πως δήθεν αρκούσε να μην πληρώνουμε τις υποχρεώσεις μας στο Δημόσιο (κίνημα «δεν πληρώνω») για να γεμίσουν τα ταμεία του με χρήμα ή να μη φορούν γραβάτα οι τελετάρχες «αρχιμάγοι», για να κάνουμε τους ξένους να χορεύουν με νταούλια. Οταν δηλαδή επιβεβαιωνόταν το αυτονόητο: Οτι ουδείς μπορεί να σώσει μία κοινωνία από την τρέλα της.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή