Τουρκία, κυπριακή ΑΟΖ και Καστελλόριζο

Η Τουρκία, ως αναθεωρητική δύναμη, ασφυκτιά στα υφιστάμενα συνορά της, έχει βλέψεις για την ανάπτυξη ερεισμάτων σε μία γεωγραφική ακτίνα μεταξύ τριών ηπείρων (Ευρώπης, Αφρικής και Ασίας) και όπου της δίνεται η ευκαιρία καθιστά στην πράξη τις διεθνείς συμβάσεις κενό γράμμα. Η παραβίαση της Συνθήκης της Λωζάνης σε Ιράκ και Συρία, επιβεβαιώνει ότι η Αγκυρα δεν υπολογίζει «παρωχημένες έννοιες» και διεθνές δίκαιο προκειμένου να επιμεληθεί των δικαιωμάτων της. Εφόσον οι διεθνείς σχέσεις δεν είναι κάτι στατικό, έτσι και οι διεθνείς συνθήκες είναι δυνάμει μεταβαλλόμενες, κατά την αντίληψη των γειτόνων μας. Αυτό ορίζεται από τον δυνατό, οπότε η Τουρκία αισθάνεται την ανάγκη να προβάλλει συνεχώς την ισχύ της, ακόμη και εκεί όπου δεν χρειάζεται. Η αντίληψή της εξειδικεύεται στη θέση «όταν ο άλλος κρατάει ξίφος, φρόντισε το δικό σου να είναι μεγαλύτερο». Εξού και οι προειδοποιήσεις υπό τη μορφή νουθεσιών, όπως αυτή που πρόσφατα εκτόξευσε ο Ακάρ, λέγοντας πως «όταν μιλάμε εμείς για ειρήνη κάποιοι το θεωρούν αυτό αδυναμία. Οταν χρειαστεί εμείς παίρνουμε το δίκαιό μας και δεν επιτρέπουμε τετελεσμένα».