Η εγκληματική μοιρολατρία

Πέρυσι, κατά τη διάρκεια της φονικής πυρκαγιάς στο Μάτι, ένας δημοφιλής ιστότοπος ανέβασε την «είδηση» της διάσωσης ενός εικονίσματος της Παναγίας, ύστερα από προσωπική παρέμβαση της… ίδιας. Συγχωρήστε μου την αφέλεια, αλλά μια υπερφυσική οντότητα οιουδήποτε θρησκεύματος (χριστιανικού, μουσουλμανικού, εβραϊκού, ινδουιστικού, του δωδεκάθεου μη εξαιρουμένου) που «επιτρέπει» τον φρικτό θάνατο εκατόν δύο ανθρώπων και την ισόβια παραμόρφωση εκατοντάδων άλλων, ενώ την ίδια ώρα «επεμβαίνει» μονάχα για να διασώσει ένα εικόνισμά της, υπερβαίνει κατά πολύ την αντιληπτική μου ικανότητα. Ο πλανήτης μας μαρκάρεται καθημερινά από ανείπωτες θεομηνίες και κτηνωδίες με αναρίθμητα θύματα, από αυτά που έχουμε συνηθίσει να αποκαλούμε «αθώα», σε αντιδιαστολή προφανώς με κάποια άλλα… «ένοχα». Είναι δυνατόν μια υπερφυσική οντότητα – οιουδήποτε θρησκεύματος, επαναλαμβάνω – να αποστρέφει το βλέμμα της από όλες αυτές τις τραγωδίες και να ασχολείται αποκλειστικά κι αυτάρεσκα με τα «του οίκου» της; Ακόμη όμως και αν αποδεχτούμε μια τόσο ναρκισσιστική και απάνθρωπη ερμηνεία, πώς εξηγείται το γεγονός πως, και σε ό,τι αφορά τον «οίκο» της, οι παρεμβάσεις της είναι επίσης επιλεκτικές; Για κάθε μοναστήρι που δεν κάηκε, γκουγκλάρετε κι ένα μοναστήρι που κάηκε. Τι συνέβη στη δεύτερη περίπτωση; Η υπερφυσική οντότητα δεν βρισκόταν σε διάθεση να παρέμβει;