Μυρωδιά φορμόλης και γεύση μετάλλου

Μεγάλοι «αντίπαλοι» στο ρινγκ της εποχής βρέθηκαν από τη μια οι πρωτοβουλίες της νέας κυβέρνησης και από την άλλη η θερινή ραστώνη, που ειδικά στην ελληνική κουλτούρα ταυτίζεται με ένα αιώνιο σύμβολο, που δεν επιδέχεται καμία αμφισβήτηση. Ξεπερνώντας την «ιερότητα» του θέρους, εμφανίστηκαν τόσο ο επικεφαλής όσο και οι νέοι αξιωματούχοι της κυβέρνησης, επιστρατεύοντας όλα τα φώτα και τα ειδικώς διαμορφωμένα επικοινωνιακά σκηνικά με σκοπό να γοητεύσουν στην πασαρέλα της κεντρικής πολιτικής και να αφήσουν τη γεύση της επιτυχημένης αλλαγής, με το φιλοθεάμον κοινό να ζητωκραυγάζει: «άξιοι»… Παρά τα βαθύχρωμα μακρυμάνικα κοστούμια και τα αυστηρά – πέντε μόνο αυτά ! – ταγέρ, παρά το κυβερνητικό σύνθημα για τα «ανασκουμπωμένα μανίκια», παρά τα νυχτοκάματα των επιτροπών και των συνεδριάσεων της Ολομέλειας του κοινοβουλίου, η κυβερνητική «γεύση» τέθηκε τελικώς σε σοβαρή αμφισβήτηση, με τους ειδικούς πολιτικούς γευσιγνώστες να ερίζουν, τόσο περί της «ποιότητας» των υλικών που χρησιμοποιήθηκαν όσο και για την πρωτοτυπία των «συνταγών» που επιλέχθηκαν. Τα επιχειρήματα των ειδικών εξετάζονται ως σοβαρά.