Εξωσωματική γονιμοποίηση και καρκίνος των ωοθηκών

Η εξωσωματική γονιμοποίηση αποτελεί μια από τις πλέον διαδεδομένες τεχνικές υποβοηθούμενης αναπαραγωγής. Κατά τη διάρκεια της εξωσωματικής γονιμοποίησης, η γυναίκα εκτίθεται σε υψηλές συγκεντρώσεις οιστρογόνων αλλά και ορμονών που επηρεάζουν τη λειτουργία της υπόφυσης. Η παρατεταμένη έκθεση σε οιστρογόνα όπως π.χ. στην περίπτωση θεραπείας ορμονικής υποκατάστασης σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες έχει συσχετισθεί με αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου ενδομητρίου, μαστού και ωοθηκών. Ως συνέπεια υπάρχει αντίστοιχη ανησυχία για πιθανή επίπτωση της εξωσωματικής γονιμοποίησης στον κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου ωοθηκών. Στη μεγαλύτερη κλινική έρευνα που έχει διεξαχθεί ως τώρα για να διερευνήσει το θέμα αυτό, μελετήθηκε η εμφάνιση καρκίνου μαστού, ενδομητρίου και ωοθηκών σε πάνω από 250.000 γυναίκες που υποβλήθηκαν σε εξωσωματική γονιμοποίηση στο Ηνωμένο Βασίλειο την περίοδο 1991-2010. Ο διάμεσος χρόνος παρακολούθησης ήταν περίπου 9 έτη. Η μελέτη κατέδειξε ότι δεν υπάρχει καμιά διαφορά στη συχνότητα εμφάνισης καρκίνου μαστού και ενδομητρίου σε σχέση με τον γενικό πληθυσμό. Διαπιστώθηκε όμως μεγαλύτερη συχνότητα εμφάνισης καρκίνου ωοθηκών. Οι ερευνητές παρατήρησαν ότι η αυξημένη συχνότητα καρκίνου ωοθηκών αφορούσε αποκλειστικά τις γυναίκες με ενδομητρίωση καθώς και αυτές που δεν κυοφόρησαν παρά την προσπάθεια εξωσωματικής και επομένως σχετιζόταν με υποκείμενους προδιαθεσικούς παράγοντες (ενδομητρίωση, αυξημένος αριθμός ωορρηκτικών κύκλων λόγω απουσίας εγκυμοσύνης) παρά στη διαδικασία της εξωσωματικής. Σε αυτό συντείνει και το γεγονός ότι ο κίνδυνος εμφάνισης καρκίνου ωοθηκών δεν σχετιζόταν με τον αριθμό των κύκλων εξωσωματικής, τον χρόνο από την τελευταία θεραπεία ή την ύπαρξη ανδρικής ή αγνώστου αιτιολογίας υπογονιμότητας.