«Σου γράφω από το κρεβάτι. Είμαστε άρρωστοι μαζί με τη θεια σου, από γρίπη και εντερίτιδα. Αυτό είναι το επισφράγισμα μιας εξαντλητικής κούρασης, ενός ξεθεώματος που λέγεται ελαιομάζωμα. Πώς είναι δυνατόν δύο άτομα να μάσουμε τόσα ελιόδεντρα; Τη μέρα δουλειά και τη νύχτα η φροντίδα των παιδιών και των ζώων. Και σίδερα να ήμασταν, θα ‘χαμε σπάσει. Καμιά σαρανταριά εργάτες πέσανε σε όλη την περιφέρεια. Ποιος να τους πρωτοαρπάξει; Με χίλια βάσανα άρπαξα κι εγώ τέσσερις, δυο γυναίκες και δυο άντρες, για τέσσερις ημέρες. Ασε τα φαγητά και με τον καφέ στο μαξιλάρι. Αλλοι παίρνανε κάνα γύφτο, οι γύφτοι όμως κι αν τους γέλαγαν, φεύγανε από το μεσημέρι, μέθαγαν και κόντευες να βρεις και τον μπελά σου…».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή