Αυγούστου μοναρχήσαντος δεν ήμασταν για πουθενά. Η λύση: κάτσε σπίτι και βλέπε τα λεφούσια να επιτίθενται στις ακτές και στα βουνά, στάσου μακριά απ’ τα συμπεθέρα μπιτς και τις πηγμένες παραλίες όπου επικρατούσε το «πάρ’ το πόδι σου απ’ το στόμα μου». Με τόση μαζική και στανική ευτυχία δεν υπήρχε τόπος για διακοπές πραγματικές, για ησυχία και (φυσιολατρική) προσευχή – σκέψου δηλαδή να είχες πάει στην Εύβοια, στη Σαμοθράκη, στη Σαντορίνη ή στη Μύκονο για να ηρεμήσεις. Θα γύριζες με τα νεύρα σου συρματόσκοινα και χαρμανιασμένος για ψυχανάλυση.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή