Ανθρωπος χωρίς ιδιότητες

Ας ξεκινήσουμε με έναν κοινό τόπο: η λογοτεχνία του Αρνολντ Μπένετ είναι προϊόν της εδουαρδιανής εποχής, από τα μέσα του 1880 έως τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αλλά όπως πολλές κοινοτοπίες, παραμένει εν πολλοίς ανεπεξέργαστη. Με ένα ταξίδι στον χρόνο, ανακαλύπτουμε ότι ο Μπένετ έγινε αρθρογράφος και κριτικός λογοτεχνίας μετά τον Εκπαιδευτικό Νόμο του 1870, ο οποίος επέβαλε την υποχρεωτική εκπαίδευση στα παιδιά 5-12 ετών σε Αγγλία και Ουαλία. Μία από τις συνέπειες της μεταρρύθμισης ήταν η δημιουργία ενός νέου αναγνωστικού κοινού και η εμφάνιση εκλαϊκευτικών φυλλάδων από τον «πατριάρχη» του είδους Τζορτζ Νιούνες. Διόλου αδιάφορο για τη βιογραφία του Μπένετ ότι το 1889, οπότε μετακομίζει από το επαρχιακό Σταφορντσάιρ στο Λονδίνο, διακρίνεται στον λογοτεχνικό διαγωνισμό του περιοδικού «Tit-bits» του Νιούνες. Στη διάρκεια της καριέρας του θα πάρει σοβαρά υπόψη του το νέο κοινό των καθημερινών ανθρώπων «που μαθαίνουν να διαβάζουν» και θα ενσωματώσει στα μυθιστορήματά του τις κατακτήσεις, τα άγχη και τις υποκρισίες της εδουαρδιανής εποχής. Ο υπότιτλος στο «Θαμμένος ζωντανός» μιλάει από μόνος του: «Μια ιστορία του καιρού μας».