Οι τρεις κληρονομιές που μου άφησε ο Σταύρος

Το Σταύρο τον ξέρω από το μηδέν. Δηλαδή από το μείον – πολύ μείον. Αγαπημένος, ίσως Ο αγαπημένος, φίλος των γονιών μου από τα 20 τους. Τον ζούσα στην Αθήνα, σε παιδικά ταξίδια στην Ιταλία, στις επισκέψεις του σε μαθητές του σε Λονδίνο (τρύπωνα κι εγώ) και στο Cambridge σε εμένα. Τον ζούσα και ευχαριστιόμουν τις ακούραστες βραδιές στο Salοοn, στα Σκαλάκια, αλλά και κάθε χρόνο σπίτι του – του Σταυρού με Πόπη, μαθητές, pizza και βασιλόπιτα (το φλουρί της οποίας βέβαια πάντα γλυκοκοίταζα αλλά ποτέ δεν κέρδισα).