Το κόμμα βιοπορισμού

Το παραδοσιακό κόμμα ως μορφή βιοπορισμού: εκτίναξη καριέρας, ευνοϊκή ανάθεση έργων, προφύλαξη από τις επιπτώσεις προσωπικών παραστρατημάτων, αέναος επανεκλογή ή σε περίπτωση αποτυχίας, αέναος διορισμός σε «θέση ευθύνης» κ.λπ. Τρυπώνουν στα κόμματα οι τύποι που απλώς παίρνουν, γιατί δεν μπορούν να διεκδικήσουν; Σχηματίζουν φατρίες που ενώνει η μισητή αλληλεξάρτηση και η εξαναγκασμένη αλληλοϋποστήριξη; Η εκάστοτε ομάδα ωφελημένων ή διεκδικητών κινεί τα νήματα των πολιτικών συγκρούσεων, του «είδους» αντιπολίτευσης, της «ποιότητας» διακυβέρνησης; Αυτό είναι το κομματικό σύστημα; Αυτός είναι ο λόγος κάρπωσης της εξουσίας; Δεν είναι πολύ φτωχό για μια χώρα εκπτωχευμένη να παράγεται έτσι η πολιτική που την αφορά; Εκτός από φτωχό είναι πολύ σκοτεινό φαινόμενο. Γιατί ακυρώνοντας στην παραγωγική πραγματικότητα, ακυρώνει κάθε προοπτική δυνατότητα. Στη νεότερη ιστορική της διαδρομή, η χώρα αρπάζονταν από το τραμ μιας γεωστρατηγικής χρησιμότητας και σώζονταν. Ηταν σχεδόν επιζήμιο, να συγκροτεί πολιτική επιθυμία, να χειραφετείται με πολιτικό σχεδιασμό. Κατίσχυε ο τυφλοσούρτης και η παπαγαλία, ως μορφή κυβερνητικών επιλογών. Ελάχιστες είναι οι εξαιρέσεις πολιτικής αυτοβουλίας, με όρους γενικού, μακροπρόθεσμου συμφέροντος. Συνήθως όλα γίνονταν εδωνά, τώρα δα. Τρικούπης, Δηλιγιάννης, Βενιζέλος, Βασιλιάς, ο ιστορικά ορφανός και ασύμμετρος Μπάτσης, δεκάδες διλήμματα, μοντέλα και αντιμοντέλα, παραδείγματα – αντιπαραδείγματα και μάλιστα δεσπόζοντα σε όλες τις πολιτικές φυλές. Μόνο που οι εννοήσεις και τα νοήματα είναι διαφορετικά. Δρόμος μιας ακατάστατης αρετής και ο δρόμος μιας απρόβλεπτης κακίας. Σήμερα έχουμε την ευκαιρία να αποφασίσουμε συλλογικά το αναγκαίο. Δεν υπάρχουν κομματικά, διαμήκη ή κάθετα μέτωπα, αλλά εγκάρσια, «διαμέτωπα». Ιδεολογικές και εννοιολογικές μείξεις, δημιουργούν ανασφάλειες στους προσήλυτους και ελευθερίες στους αδογμάτιστους. Ο κρατισμός π.χ. που καταγγέλλεται από τους πιο συνεπείς υπηρέτες του, δεν έχει σχέση με τη συνάλληλη δημόσια μέριμνα, αλλά με τις δουλίτσες χωρίς ανταγωνιστική αντιδιεκδίκηση. Ο φιλελευθερισμός που διακηρύσσεται ως απάντηση σε κάθε αδυναμία (σαν τα φάρμακα του κ. Βελόπουλου) δεν έχει σχέση με την ελεύθερη διεκδίκηση μεριδίου αγοράς με βάση ποιότητα, ταχύτητα και κόστος, αλλά με ένα είδος κομματικής μοριοδότησης, με τη «διαρροή» της τιμής που έδωσαν οι μειοδότες ανταγωνιστές, με τη δημιουργία τάχα μου απρόβλεπτης βλάβης κατά τη διάρκεια εκτέλεσης του έργου, με το εμπρόθετα ξεπερασμένο λογισμικό που δημιουργεί εξαρτήσεις από το μεταγενέστερο σέρβις της εταιρείας κ.λπ. Μικρές ομάδες φυλάρχων που μοιράζουν το λιγοστό παιχνίδι. Η εντιμότητα είναι σινδόνη κάθε απρέπειας, η «ντομπροσύνη» είναι μανδύας κάθε ακαλλιέργητης ωμότητας.