Είμαστε μόνον Ιστορία

Ο άνθρωπος, ο κάθε άνθρωπος, οπουδήποτε και αν ζει, σε οποιοδήποτε γεωγραφικό μήκος ή πλάτος, ακόμη και αν δεν το συνειδητοποιεί ή απαξιώνει ο ίδιος τον εαυτό του σε σχέση με την παράμετρο αυτή, είναι ένα ιστορικό πρόσωπο. Είναι ιστορικό πρόσωπο γιατί υπάρχει σε σχεδόν αποκλειστική σχέση με τον χρόνο που καθώς βρίθει πάντα γεγονότων, μεταβάλλεται σε φορέα τους. Αλλοτε ευαίσθητο και υπεύθυνο, άλλοτε αδιάφορο και παθητικό, ποτέ όμως δεν μπορείς να πεις, όσο περιορισμένη συνείδηση αυτών των γεγονότων και αν διαθέτει κάποιος, ότι θα ήταν ο ίδιος αν τα γεγονότα που διαυλακώνουν την εποχή του ήταν διαφορετικά, σε σχέση με αυτά για τα οποία μπορεί να μαρτυρήσει και τα οποία μπορεί να επικαλεστεί. Κάνουμε το σφάλμα να θεωρούμε πως έχουν τη δωρεά της ιστορικής αναγνώρισης μόνον οι πολιτικοί και οι καλλιτέχνες, πώς θα γινόταν όμως να συγκλονιζόμαστε όταν διαβάζουμε μαρτυρίες «ανωνύμων» ανθρώπων και διαπιστώνουμε μια αίσθηση της ιστορίας και των γεγονότων πολύ πιο γνήσια, σε σχέση με τις μαρτυρίες ανθρώπων που η επωνυμία τους υπήρξε και η αχίλλειος πτέρνα τους, καθώς δημιουργούσε μια ειδική και μεροληπτική συνθήκη όσον αφορά στην καταγραφή των εξιστορούμενων. Ακόμη και όταν δεν έχει συμβάλλει στο ελάχιστο ένας άνθρωπος σε σχέση με τη δημιουργία και την εξέλιξη των γεγονότων που χαρακτηρίζονται ως ιστορικά, υπάρχει σε σχέση με αυτά έστω και αν απλώς τα εξέφερε και τους έδωσε υπόσταση με τον λόγο του τον συχνά θρυμματισμένο, ατεκμηρίωτο και μη καλλιεπή. Σπάνια συνειδητοποιούμε πως όση «ιστορία» κάνει ο καθ’ ύλην αρμόδιος ιστορικός, άλλη τόση και ενδεχομένως πιο συγκινητική κάνει ο άνθρωπος που τον ακούμε να λέει «θα πρέπει να ήταν παραμονές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου όταν κρυφοκοιτάζοντας είδαμε έναν γείτονά μας να κουβαλάει στο σπίτι του κασόνια χωρίς να μπορούμε να καταλάβουμε τι ακριβώς περιείχαν», ή «παραμονή του πραξικοπήματος ή μάλλον κατά το ξημέρωμα έφτασε στο σπίτι μας ασθμαίνων ένας μακρινός συγγενής μας που άγνωστο ακόμη γιατί μας ζητούσε να μείνει κοντά μας». Ή τέλος «θα πρέπει να ήταν ο πρώτος χρόνος γενεθλίων του ΠΑΣΟΚ που ο πατέρας αισθάνθηκε μια μεγάλη δυσφορία στο στήθος και από τότε δεν ανέλαβε ποτέ πλήρως». Γεγονότα ιστορικά αναμφισβήτητα και τα τρία όμως η προικοδότησή τους με έναν ακραιφνώς προσωπικό χαρακτήρα μοιάζει να κάνει την ιστορική τους υπόσταση ακόμη πιο αδιάβλητη.