Δεν υπάρχουν ανώδυνες συμπεριφορές

Απορεί κανείς πώς αντιλαμβάνονται γενικά οι άνθρωποι τις σχέσεις τους με τους άλλους και τι θα ήταν αυτό που θα τους έκανε να σέβονται, έστω μια σύμβαση, που μας θέλει να είμαστε ευπρεπείς, εγκάρδιοι και εξυπηρετικοί όταν ερχόμαστε σε επαφή περιστασιακά και για λίγη ώρα μεταξύ μας. Τι εννοούμε ακριβώς: Ακόμη κι όταν το θερμόμετρο δείχνει 40 βαθμούς και ο καθένας που δουλειά του είναι να εξυπηρετεί τους άλλους, έστω κι αν θα ήθελε να βρίσκεται σε μια παραλία, όπως για παράδειγμα όταν ζητάς μια πληροφορία από τον πορτιέρη ενός ξενοδοχείου, αναρωτιέσαι γιατί να γίνεται δυσάρεστος, απότομος και συχνά κακότροπος, αφού τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει για την κατάστασή του με την αντίστοιχη συμπεριφορά. Χώρια που μάλλον επιδεινώνει τη δυσφορία του και την καχεξία του καθώς είναι παρατηρημένο πως ό,τι εκπέμπουμε προς τους άλλους, σε ίσο ή και σε πολλαπλάσιο βαθμό, θα ενεργήσει τελικά επάνω σε μας. Αν εκπλήσσεται κανείς είναι με την έλλειψη μιας στοιχειώδους εξυπνάδας που αν υπήρχε θα μετέτρεπε ακόμη και μια προσωρινή συνάντηση σε μια, όσο γίνεται, πραγματική επαφή, καθώς θα έδειχνε να αντιλαμβάνεται πώς ακριβώς οι στιγμιαίες συμπτωματικές επαφές και ο τρόπος που τις χειρίζεται δεν είναι παρά ένα «φροντιστήριο» για τη συμπεριφορά του όταν προκύψει η μοιραία και καθοριστική συνάντηση για τη ζωή του. Φαίνεται να μην κατανοούμε ότι οι δυσάρεστες, όσον αφορά τη συμπεριφορά μας στιγμές, λειτουργούν αθροιστικά, πολλαπλασιάζονται με έναν παράδοξο τρόπο και αποκτούν μια δυναμική που είναι αδύνατον να την αποτρέψεις ή να τη σταματήσεις. Δύσκολα να γίνει αντιληπτό, αλλά φαίνεται να χάνουμε τα περισσότερα όταν κανείς δεν πρόκειται να μας πάρει το κεφάλι, ή έστω να μας μεμφθεί και να μας παρατηρήσει για τη συμπεριφορά μας. Το να χρειάζεται να υπάρξει ένα αντίτιμο ή μια ποινή για να καταλάβουμε πως κάτι χάνουμε είναι ένας υπολογισμός με ολέθριες συνέπειες. Εστω κι αν σύνολη η κοινωνία φαίνεται να τον υιοθετεί και να αντιλαμβάνεται το λάθος, μόνον όταν έρχεται αντιμέτωπη με μια ασυνειδησία του τύπου θύματα τροχαίων ατυχημάτων που εγκαταλείπονται αβοήθητα από εκείνους ακριβώς που τα θανάτωσαν. Δεν ισχυρίζεται κανείς και δεν εξισώνει τις συμπεριφορές που ακόμη κι αν μένουν ατιμώρητες το πολύ πολύ να εκκρεμεί ένα θέμα ηθικής τάξεως σε σχέση με τις συμπεριφορές που έχουν συνέπειες δραματικές, άμεσες και απτές. Υπάρχει ένα νήμα που συνδέει φαινομενικά ανώδυνες συμπεριφορές γιατί τις υφίστανται ελάχιστοι και συμπεριφορές που βάζουν σε δοκιμασία ολόκληρους πληθυσμούς.