Πόσες κρίσεις μπορεί να αντέξει τελικά η Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ); Τις τελευταίες δεκαετίες η Ενωση βρίσκεται συνεχώς αντιμέτωπη με διαδοχικές κρίσεις – όπως η κρίση για το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα (που καταψηφίστηκε από Γαλλία και Ολλανδία σε δημοψηφίσματα και έτσι ενταφιάστηκε), η μεγάλη οικονομική κρίση του 2008, η κρίση στην Ευρωζώνη και η κρίση χρέους της Ελλάδας που προς στιγμή απείλησε ακόμη και την ύπαρξη της ίδιας της ευρωζώνης και του ενιαίου νομίσματος, ευρώ, μετανάστευση, οι κρίσεις στο εξωτερικό μέτωπο (Ουκρανία, Ρωσία κ.ά.) και βέβαια οι διαρθρωτικού χαρακτήρα κρίσεις που συνδέονται με τη δημογραφική κατάσταση, τις διευρυνόμενες ανισότητες κ.λπ. Και πάνω απ’ όλα η κρίση-πρόκληση του εθνολαϊκισμού που απειλεί την εσωτερική λογική της ευρωπαϊκής ενοποίησης στοχεύοντας στην επιστροφή στο ξεπερασμένο πρότυπο του ανεξέλεγκτου εθνικού κράτους που τόσα δεινά επισώρευσε στο παρελθόν. Ολες αυτές τις κρίσεις η Ενωση τις αντιμετώπισε λίγο-πολύ με αποτελεσματικότητα και με δόσεις βαθύτερης ενοποίησης κάθε φορά. Επιβεβαίωσε με τον τρόπο αυτό τον άγραφο κανόνα που λέει ότι «η ευρωπαϊκή ενοποίηση προχωρά μέσα από την επίλυση διαδοχικών κρίσεων».
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ