«Αποδίδω στους ασθενείς την αγάπη των γονιών μου»

Θα αναφερόμουν στο δέος όλων των ανθρώπων αν ομολογούσα τα αισθήματα που συμβαίνει να με κυριαρχούν σε επαφή με τον κάθε γιατρό και ιδιαίτερα μιας τόσο τρομερής εξειδίκευσης όπως είναι αυτή του Δαμιανού Ε. Σακά: νευροχειρουργός. Πώς αισθάνεται αλήθεια ένας επιστήμονας που δεν είναι μόνον από τους κορυφαίους σε όλο τον κόσμο – στη Γαλλία έχει αποκληθεί «le petit dieu», δηλαδή «ο μικρός θεός» – και δεν σώζει μόνον ζωές, αλλά ταυτόχρονα έρχεται σε τόσο άμεση επαφή με το μυστήριο της ανθρώπινης ύπαρξης σε μια διάστασή του που το σύνολο όλων σχεδόν των άλλων δεν πρόκειται καν να το υποψιαστεί; Φαίνεται όμως πως ο άνθρωπος παραμένει πάντα άνθρωπος, όπως είπε ο σπουδαίος επίσης αστροφυσικός Δημήτρης Νανόπουλος όταν έμαθε πως ο κομμουνιστής Μπρεχτ είχε τις καταθέσεις του στην Ελβετία. Ο Δαμιανός Σακάς με το «καλημέρα» σας δεν φάνηκε καθόλου να ενοχλείται, αντίθετα έκανε ό,τι ήταν δυνατόν να μας παρηγορήσει καθώς η συζήτησή μας θα καθυστερούσε για περίπου μία ώρα προκειμένου να αρχίσει – για πρώτη φορά στη ζωή μας είχαμε ξεχάσει να βάλουμε κασέτα στο κασετόφωνο και θα έπρεπε να ψάξουμε για να την προμηθευτούμε.