«Την αποστόμωσα παραθέτοντας τον ορισμό της Μάργκαρετ: “συναίνεση είναι η διαδικασία εγκατάλειψης κάθε πεποίθησης, κάθε αρχής, κάθε αξίας και πολιτικής” και “κάτι στο οποίο κανείς δεν πιστεύει και με το οποίο κανείς δεν διαφωνεί”». Ο ορισμός δεν έχει στην πραγματικότητα αρθρωθεί από τη Θάτσερ, τον επινόησε ο Τζόναθαν Κόου στο μυθιστόρημά του «Τι ωραίο πλιάτσικο». Θα μπορούσε, ωστόσο, να τον έχει πει η Σιδηρά Κυρία. Και σίγουρα δεν θα μπορούσε να τον εκστομίσει κανένας από τους έλληνες πολιτικούς μετά τη δεκαετή εμπειρία της κρίσης. Εξού και το βράδυ των εκλογών, ενώ έξω από την Πειραιώς πανηγύριζαν στελέχη και ψηφοφόροι της ΝΔ, ο Κυριάκος Μητσοτάκης φρόντισε να προσθέσει στην επινίκια δήλωσή του τη φράση «οικοδομούμε ένα ευρύ μέτωπο συναίνεσης». Για να το χτίσει όμως υπάρχουν κάποια στοιχήματα σύγκλισης με τις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις που πρέπει να κερδίσει.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή