Πριν από τριάντα δύο χρόνια, μετά τον θρίαμβο της Εθνικής στο αλήστου μνήμης Ευρωμπάσκετ, ο Παναγιώτης Γιαννάκης δεν βρισκόταν απλώς στο συννεφάκι του… Είχε απογειωθεί ακόμη πιο ψηλά και εκτοξευμένος σε μια terra incognita, δήλωνε εκστασιασμένος ότι «νιώθω σαν να πατάω στο φεγγάρι…».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή