Το σχέδιο για το Δουβλίνο IV, τα βασικά σημεία του οποίου αποκαλύπτουν σήμερα «ΤΑ ΝΕΑ», μοιάζει πολύ καλό για να είναι αληθινό. Συγχρόνως όμως είναι και το πλέον ρεαλιστικό για τη διαχείριση ενός προβλήματος που τείνει να λάβει και πάλι εκρηκτικές διαστάσεις. Πώς αλλιώς, για παράδειγμα, θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν οι αυξημένες ροές προσφύγων και μεταναστών εάν όχι με τη συμμετοχή των ευρωπαϊκών Αρχών στο πλάι των ελληνικών; Πώς αλλιώς θα μπορούσε να καταμεριστεί το βάρος αν όχι με τη συμμετοχή όλων των μελών της ΕΕ στη διαδικασία χορήγησης ασύλου;

Οι πληροφορίες λένε ότι οι χώρες που αρνούνται να αναλάβουν το μερίδιο της ευθύνης που τους αναλογεί θα αποβάλλονται από τη ζώνη του Σένγκεν. Είναι ένα μέτρο που υπακούει στη λογική πως στην ΕΕ δεν έχει κανείς μόνο δικαιώματα, έχει και υποχρεώσεις. Δεν απολαμβάνει μόνο τα οφέλη, αναλαμβάνει και ευθύνες, έτσι όπως επιμερίζονται ανάμεσα στα μέλη της Ενωσης με βάση και την αρχή της αλληλεγγύης.

Η ΕΕ δεν μπορεί να λειτουργήσει με εσωτερικά σύνορα. Αλλά δεν μπορεί να λειτουργήσει και με την αντίληψη πως τα εξωτερικά της σύνορα δεν είναι κοινά. Αυτό δείχνουν να μην έχουν αντιληφθεί κάποια μέλη και ιδιαίτερα οι χώρες του Βίσεγκραντ. Από αυτήν την άποψη, το σχέδιο για το Δουβλίνο IV δεν αντιμετωπίζει μόνο ένα πρόβλημα. Ερχεται για να δώσει και ένα μάθημα σε εκείνους που συμπεριφέρονται ως ανεπίδεκτοι μαθήσεως.