Μετά τις επισκέψεις του Πρωθυπουργού στις δύο μεγάλες πρωτεύουσες κρατών – μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ), στο Παρίσι και στο Βερολίνο – αν και σκόπιμο θα ήταν οι επισκέψεις αυτού του είδους να αρχίζαν θεσμικά, δηλαδή από τις Βρυξέλλες, έστω κι αν οι τελευταίες βρίσκονται σε μεταβατική φάση την περίοδο αυτή – ένα από τα επόμενα βήματα της ελληνικής πλευράς σε σχέση με την ΕΕ θα πρέπει να είναι η επεξεργασία και παρουσίαση ολοκληρωμένης, συνολικής, συνεκτικής ευρωπαϊκής στρατηγικής για τη χώρα. Μια στρατηγική που ενώ θα μεγιστοποιεί τα συμφέροντα της χώρας, θα συμβάλλει ταυτόχρονα στην προώθηση των μεγάλων κεντρικών στόχων της ευρωπαϊκής ενοποίησης, εκκινώντας από τη θέση ότι η βαθύτερη ενοποίηση εξυπηρετεί τελικώς τα πάγια διαχρονικά συμφέροντα της χώρας. Οποιεσδήποτε άλλες «συμμαχίες», συμπράξεις όπως με τις Ηνωμένες Πολιτείες λ.χ. μπορεί να είναι χρήσιμες και αναγκαίες, αλλά δεν υποκαθιστούν τον ρόλο, τη θέση της χώρας και τα οφέλη που αντλεί από τη συμμετοχή της στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Επομένως οι συμμαχίες/ συμπράξεις αυτές έχουν (θα πρέπει να έχουν) σαφή όρια και περιορισμούς. Κάτι που η προηγούμενη κυβέρνηση δεν φάνηκε να το είχε κατανοήσει πλήρως.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή