Την εποχή που στο Παρίσι, ο Γκοντάρ, ο Ρενέ, ο Τριφό πίστευαν ότι με τις ταινίες τους κάνουν καλύτερο τον κόσμο, πιο αισθητικό και πιο δίκαιο, ξεκινώντας από την κινηματογραφική μορφή, ο Κώστας Γαβράς, ένα παιδί από την Αρκαδία που βρέθηκε στη Γαλλική Ταινιοθήκη, επέλεγε να κάνει πολιτικό σινεμά άλλου τύπου. Η επιτυχία του «Ζ» τον τυποποίησε στις σκηνοθεσίες πολιτικών θρίλερ. Οι ταινίες του ήταν προδρομικά έργα κάποιων πετυχημένων θρίλερ του Netflix, σε ένα περιβάλλον όπου ιδεολόγοι με αμπέχωνο ανέλυαν την πολιτική πίνοντας και καπνίζοντας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή