Ο εφιάλτης που ζει αυτήν την περίοδο η Βρετανία δεν είναι άγνωστος στη χώρα μας. Πριν από πέντε χρόνια ζήσαμε την ίδια αγωνία της εξόδου από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Βιώσαμε το ίδιο διχαστικό κλίμα και είδαμε πολιτικούς να χειρίζονται τις τύχες μας χωρίς μέτρο και σωφροσύνη. Βρεθήκαμε ένα βήμα πριν από τον γκρεμό και ήρθαμε αντιμέτωποι με τον κίνδυνο της άτακτης πτώσης.

Μοιάζει από εκείνα τα παράξενα παιχνίδια της τύχης το γεγονός πως δύο τόσο διαφορετικές χώρες βιώνουν σχεδόν το ίδιο δράμα εξαιτίας ενός δημοψηφίσματος. Μόνο που ο κύκλος του δημοψηφίσματος και των επιπτώσεών του έκλεισε πολύ γρήγορα στη δική μας χώρα με την περίφημη κυβίστηση του τότε πρωθυπουργού. Αντίθετα, στη Βρετανία ο κύκλος αυτός παραμένει ανοικτός, ενώ όλα δείχνουν πως το ενδεχόμενο μιας ανάλογης κυβίστησης που θα γλίτωνε κυρίως τη Βρετανία αλλά και την Ευρωπαϊκή Ενωση από μια μεγάλη και πανάκριβη περιπέτεια απομακρύνεται υπό τον σημερινό πρωθυπουργό της χώρας. Η Βρετανία, με άλλα λόγια, είναι πιθανό να πέσει στον γκρεμό.

Δεν μπορεί να προβλέψει κανείς ποιο μπορεί να είναι το κόστος αυτής της τύφλωσης. Μπορεί όμως να διακρίνει την ανευθυνότητα της ηγεσίας. Βλέπει να θυσιάζεται το γενικό συμφέρον στον βωμό της μωροφιλοδοξίας. Αλλά όπως και στη δική μας περίπτωση, δεν θα μπορέσει ποτέ κανένα βιβλίο και καμία ταινία να εξωραΐσει ή ακόμη και αντιστρέψει την πραγματικότητα. Να πείσει πως η τύφλωση είναι φως.