Η ηχογράφηση (και πολύ περισσότερο η βιντεοσκόπηση) συνομιλίας που δεν γίνεται δημόσια ενέχει παγίδευση του εκάστοτε ομιλητή, ακόμη κι αν γίνεται από κάποιον από τους συνομιλητές του, εάν αυτός ο οποίος ηχογραφεί δεν έχει προειδοποιήσει τους υπόλοιπους. Μια τέτοια παγίδευση θεωρείται κατ’ αρχήν παράνομη στην ελληνική έννομη τάξη (χαρακτηριστική η απόφαση 1/2001 της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου) και μπορεί, κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις, να συνεπάγεται ποινικές κυρώσεις για τον αυτουργό της. Το κατά πόσο ο μη-δημόσιος χαρακτήρας της συνομιλίας ορθά προβλέπεται ως τέτοιος στη σχετική νομοθεσία, ή κατά πόσο θα ήταν δημοκρατικότερο και διαφανέστερο να προβλέπεται αντίθετα η δημοσιότητα, είναι βέβαια πάντοτε ένα ζήτημα. Τελείως διαφορετικό ζήτημα είναι όμως κάποιος από τους συνομιλητές, μονομερώς και απροειδοποίητα, να ηχογραφεί τους υπόλοιπους εν αγνοία τους επειδή κατά τη γνώμη του θα έπρεπε να υπάρχει δημοσιότητα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή