Σε αντίθεση με αυτό που συνέβη στις περισσότερες χώρες της Δύσης, η πολιτική, η γεωπολιτική και οι νεωτερικοί θεσμοί ήταν ιστορικά οι τρεις προωθητικές δυνάμεις του εκσυγχρονισμού – και δευτερευόντως η οικονομία. Σε αυτή τη ρηξικέλευθη σκέψη συνοψίζεται η βασική θέση του Γιάννη Βούλγαρη στο τελευταίο βιβλίο του. Αυτή εξηγεί και τη χρήση του επιρρήματος «παραδόξως».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή