Ολα φαίνονταν από τότε…

Τα τελευταία χρόνια, τα τρομερά περιστατικά της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 δεν αντιμετωπίζονται με τον κυνισμό και τη χυδαιότητα που αντιμετωπίστηκαν στη χώρα μας όταν συνέβησαν από τον μετέπειτα πρωθυπουργικό σύμβουλο του Τσίπρα. Υποτίθεται ότι εκείνο το «Καλά να πάθουν», με το οποίο χαιρετίσαμε τον μαζικό, θεαματικό θάνατο των 3.000 ανθρώπων στους Δίδυμους Πύργους του Μανχάταν, δεν ήταν, γενικώς και αορίστως, ένα αντιδυτικό παραλήρημα, αλλά η αίσθηση της απόδοσης δικαιοσύνης στον κόσμο για όσα κακά είχε προκαλέσει ο ιμπεριαλισμός. Προφάσεις εν αμαρτίαις. Πώς είναι δυνατόν να θεωρούμε ότι είναι δικαιοσύνη η δράση ορισμένων φανατικών δημίων που, με στόχο το χάος, θερίζουν αδιακρίτως όποιον βρουν μπροστά τους για να πετύχουν τον απόλυτο τρόμο, οραματιζόμενοι το τέλος του πολιτισμού, την κατάργηση κάθε δικαιώματος;