Εκεί, μακριά

«Γύρισε το κεφάλι, κοίταξε τ’ ανοιχτό παράθυρο που τώρα, με το φως, είχε γίνει ολότελα μαύρο. Σαν να συμβουλεύτηκε μια στιγμή το σκοτάδι. Υστερα έσκυψε στο γράμμα και πρόσθεσε: «Προαισθάνομαι, όχι: είμαι βέβαιος πως κάτι εξαιρετικό θα μου τύχει εδώ που ήρθα»». Πρόκειται για ένα απόσπασμα από το εφηβικό μυθιστόρημα του Αγγελου Τερζάκη «Ταξίδι με τον Εσπερο». Οπου ο νεαρός Γλαύκος, αναζητώντας τις αφορμές και τις αιτίες του σκιρτήματος της πρώτης νιότης, ψάχνει τις απαντήσεις στον Εσπερο – το αστέρι της Αφροδίτης, τον Αποσπερίτη – και τον Βέγα, το μικρό αλλά υπέρλαμπρο «πετράδι» στον αστερισμό της Λύρας. Τόσο μακριά αλλά και τόσο κοντά ο ουράνιος θόλος στο σύμπαν της παιδικής και εφηβικής μας ηλικίας. Τόσο μυστηριώδης αλλά και τόσο οικείος σαν να καρφώναμε εμείς τα αστέρια σε κόντρα πλακέ βαμμένο σκούρο μπλε.