«Ἂν ὁ βλὰξ καταφεύγει εἰς τὴν ἐπιτηδειότητα λόγω τῶν πενιχρῶν πνευµατικῶν του µέσων, ἐκ τῆς αὐτῆς ἐλλείψεως ἀνωτέρων πνευµατικῶν µέσων ὠθεῖται καὶ πρὸς τὴν ἀπάτην. Ἀπάτη εἶναι ὡς γνωστὸν ἡ ἀποσιώπησις τῆς ἀληθείας ἢ ἡ παράστασις ψευδῶν πραγµάτων ὡς ἀληθῶν. Ἐξ αὐτοῦ τούτου τοῦ ὁρισµοῦ αὐτῆς συνάγεται ὅτι ἡ ἀπάτη δὲν ἀνάγεται εἰς τὴν εὐφυΐαν τοῦ ἀπατεῶνος, διότι πᾷς ἄνθρωπος δύναται νὰ παραστήσῃ ψευδῶς πράγµατα ὡς ἀληθῆ καὶ αὐτὸς οὗτος ὁ βλάξ, ἀλλ̓ εἰς τὴν εὐπιστίαν τοῦ θύµατος. Ὅτι λοιπὸν καταφεύγει εἰς αὐτήν, ὡς διανοητικῶς εὐκολώτερον µέσον ὁ βλὰξ ἐπειδή, στερούµενος εὐφυΐας, εἶναι ἀνίκανος νὰ µεταχειρισθῇ ἔντιµα µέσα, εἶναι αὐτονόητον, διότι ἔντιµα µέσα ὡς δυσκολώτερα, χρησιµοποιεῖ µόνον ὁ κεκτηµένος πραγµατικὴν ἀτοµικὴν ἀξίαν. Πόθεν λοιπὸν προέρχεται ἡ εὐρέως διαδεδοµένη ἀντίληψις, ὅτι ὁ ἀπατεὼν ὄχι µόνον ἀποκλείεται νὰ εἶναι βλάξ, ἀλλ̓ ἀναγκαίως εἶναι εὐφυής, ἀντὶ τῆς ὡς ἄνω ἀναλύσεως, ἐξ ἧς ἀντιθέτως προκύπτει, ὅτι ὁ ἀπατεὼν ὄχι µόνον ἀποκλείεται νὰ εἶναι εὐφυής, ἀλλ̓ εἶναι ἀναγκαίως βλάξ;»
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ