Ο επαναστάτης με την μπελούγκα

Μπορείς να στέκεις ώρες άφωνος, εκστατικός στο Κόμο. Η ομορφιά σου παίρνει τη φωνή. Καμιά εποχή του χρόνου δεν μπορεί να τη νικήσει. Γι’ αυτό και το λάτρεψαν τόσοι μεγάλοι μέσα στους αιώνες, από τον Γάιο Κάτουλο μέχρι τον Χέμινγουεϊ. Τα ήρεμα χωριά, οι κόλποι και οι δαιδαλώδεις ακτές της λίμνης με το καθρέφτισμα των Αλπεων βρήκαν αμέτρητες φορές τον δρόμο για τις σελίδες τους. Ομως αμέσως μετά το καλοκαίρι, στις αρχές του φθινοπώρου, οι πρώτες βροχές είναι ένα νέο ξεκίνημα, μια ανταμοιβή για τις ζεστές μέρες που πέρασαν, όταν η δροσιά ενώνει πια τον ουρανό με τη γη. Τα χρώματά του δεν μπορείς να τα δεις πουθενά αλλού στον κόσμο. Μαγεία κατακλύζει τα πάντα. Μοιάζει εξωπραγματική. Από τα χρόνια των Ρωμαίων, οι υπέροχες παλιές βίλες του έχουν γνωρίσει μυθικούς ιδιοκτήτες όλων των εθνικοτήτων, σα να ανταγωνίζονται αιώνια μεταξύ τους ποια θα ανήκει στον πιο πλούσιο ή πιο διάσημο. Το Κόμο. Υπάρχει άραγε πιο κατάλληλος τόπος για να σκεφτεί κανείς το μέλλον και τους αγώνες ενάντια στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο; Για το πώς να νικηθεί η φτώχεια; Για το πώς θα αλλάξει η κάθε μέρα όλο και πιο σκληρή καπιταλιστική Ευρώπη; Ασφαλώς όχι.